Τα στάδια της ψωρίασης είναι καθορισμένα χρονικά διαστήματα κατά τα οποία η ασθένεια παίρνει τα χαρακτηριστικά της. Πολλοί ψωριακοί καλούν λανθασμένα το στάδιο μια σοβαρή ή ήπια μορφή της νόσου, αλλά σε ιατρικά αρχεία ο όρος χρησιμοποιείται με τελείως διαφορετική έννοια.
Ποια είναι τα στάδια της ψωρίασης;
Η ψωρίαση αναγνωρίζεται ως επαναλαμβανόμενη παθολογία του δέρματος, στην περίπτωση της οποίας ευθύνεται η γενετική. Σύμφωνα με δερματολόγους, τουλάχιστον το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από αυτή την ασθένεια, πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολύ επείγον. Κατά την ψωρίαση, διακρίνονται σαφώς 2 καταστάσεις:
- Επανάληψη.Αυτός ο όρος αναφέρεται στην επιδείνωση του δέρματος. Σε υποτροπή, ο ασθενής πάσχει από κνησμό, πόνο, κάψιμο, έντονα δερματικά εξανθήματα, ερεθισμό και δυσφορία. Η κατάσταση του θύματος επιδεινώνεται από την αϋπνία, τη νεύρωση και το άγχος.
- Διαγραφή.Αυτή η λέξη χρησιμοποιείται για να βελτιώσει την εμφάνιση του δέρματος. Με την ύφεση, το δέρμα ανακτά το κανονικό του χρώμα, η ερυθρότητα εξαφανίζεται και η περιοχή των ψωριασικών πλακών μειώνεται.
Τα στάδια της ψωρίασης επαναλαμβάνουν εν μέρει την περιγραφή της ύφεσης και της υποτροπής, οπότε πολλοί δερματολόγοι χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις συνώνυμα. Στην κλινική πρακτική, περιγράφονται 3 στάδια ψωρίασης:
- στάδιο προόδου;
- εν στάσει;
- στάδιο παλινδρόμησης.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι μιλάμε για μια κυκλική διαδικασία, τα στάδια ρέουν διαδοχικά μεταξύ τους και σχηματίζουν μια συνεχή πορεία της νόσου.
Γεγονός!Το στάδιο της προόδου θεωρείται το πιο δύσκολο να αισθανθείτε.
Τι είναι η πρόοδος της ψωρίασης;
Το στάδιο προόδου ενεργοποιείται από έναν αριθμό σκανδάλων, όπως η κρύα εποχή ή το άγχος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και ένας έμπειρος δερματολόγος δεν μπορεί να προσδιορίσει σαφώς τη σκανδάλη. Κατά τη διάρκεια του σταδιακού σταδίου, συμβαίνουν τα ακόλουθα:
- Τα ψωριασικά οζίδια αναπτύσσονται γρήγορα, επηρεάζουν το δέρμα, διασυνδέονται στις λεγόμενες πλάκες, που ξεφλουδίζουν και φαγούρα. Μια πλάκα είναι ένα αυθαίρετο σημείο, συνήθως στρογγυλό ή οβάλ, μερικές φορές με ανώμαλο άκρο.
- Οι βλατίδες, δηλαδή τα μεμονωμένα οζίδια ενός ψωριασικού εξανθήματος, είναι εξογκώματα στο δέρμα. Τα άκρα των θηλών δεν ξεφλουδίζουν και το κεντρικό τμήμα ξεφλουδίζεται. Καθώς συσσωρεύεται μεγάλος αριθμός νεκρών ζυγών, οι πλάκες αρχίζουν να ανεβαίνουν πάνω από την επιφάνεια του δέρματος. Το Puffiness τους δίνει ακόμα πιο κυρτή και άνιση εμφάνιση.
- Αυτό το στάδιο της παθολογίας χαρακτηρίζεται από μια ισομορφή αντίδραση, η οποία συνίσταται στην επιδείνωση των εξανθημάτων σε περίπτωση δερματικών βλαβών, γρατσουνιών, ενέσεων, κοψίματος, μικροτραυματισμών. Αυτό το φαινόμενο φέρει το όνομα Köbner.
Μια καθυστερημένη αντίδραση είναι χαρακτηριστική του προοδευτικού σταδίου της ψωρίασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δερματικά εξανθήματα εμφανίζονται περίπου 9 ημέρες μετά την έκθεση σε σκανδάλη (όπως αλλεργιογόνο στα τρόφιμα). Συνήθως, ένα ψωριασικό εξάνθημα εμφανίζεται εντός 24 ωρών μετά την έκθεση σε ανεπιθύμητους παράγοντες.
Ενδιαφέρον!Το 95% των ψωριασικών έχουν κάποιο είδος τροφικής δυσανεξίας που μπορεί να προκαλέσει υποτροπή. Για να αποφύγετε την επιδείνωση, πρέπει να κρατήσετε ένα ημερολόγιο τροφίμων και να παρατηρήσετε την αντίδραση σε διαφορετικούς τύπους τροφίμων.
Στατικά και υπολειπόμενα στάδια
Το στατικό στάδιο είναι η περίοδος κατά τη διάρκεια της ψωρίασης κατά την οποία η κατάσταση του θύματος είναι σχετικά σταθερή. Στο στατικό στάδιο:
- Οι ψωριασικές πλάκες έχουν ένα ομαλό περίγραμμα. Ολόκληρη η επιφάνεια της πλάκας καλύπτεται με ένα παχύ στρώμα ζυγών που ξεφλουδίζουν εύκολα. Ο κνησμός και η δυσφορία είναι μέτρια. Δεν υπάρχει έντονο κόκκινο φλεγόμενο χείλος γύρω από τα θηλάκια.
- Με μικροτραυματισμούς του δέρματος, το φαινόμενο Koebner δεν παρατηρείται, δηλαδή, το ξύσιμο ή η κοπή υγιούς δέρματος δεν μετατρέπεται πλέον σε ψωριασική πλάκα.
Το οπισθοδρομικό ή υπολειπόμενο στάδιο χαρακτηρίζεται από μαζικές βλάβες στην ψωρίαση. Πρώτα, ένα ψευδο-ατροφικό χείλος μπορεί να παρατηρηθεί γύρω από τους βλαστούς και, στη συνέχεια, οι ασθενείς παρατηρούν μια γρήγορη παύση απολέπισης του δέρματος, με τον σχηματισμό πλακών υπερχρωματισμού στη θέση τους.
Σοβαρότητα της παθολογίας
Ένα πρόσθετο διαγνωστικό κριτήριο είναι η εκτίμηση της περιοχής των ψωριασικών βλαβών. Ο όρος «σοβαρότητα» χρησιμοποιείται για να τον περιγράψει. Οι δερματολόγοι διακρίνουν 3 βαθμούς σοβαρότητας της δερματικής νόσου:
- Εύκολο.Οι ψωριασικές πλάκες καταλαμβάνουν το 1 έως 3% της συνολικής επιφάνειας του σώματος. Το μικρό μέγεθος των προσβεβλημένων περιοχών δεν σημαίνει ότι ο ασθενής τα πάει καλά. Με την ψωρίαση του κεφαλιού ή του προσώπου, ακόμη και μερικές πλάκες θα είναι αρκετές για να προκαλέσουν δυσφορία και αγωνία σε ένα άτομο.
- Μεσαίο.Ο όγκος των ψωριασικών εκρήξεων καταλαμβάνει από 3 έως 10% της συνολικής περιοχής του σώματος. Σε αυτήν την περίπτωση, η πλάτη, το στήθος και οι εξωτερικές επιφάνειες των αρθρώσεων, του τριχωτού της κεφαλής, των παλάμων και των ποδιών επηρεάζονται. Αυτός ο επιπολασμός οδηγεί σε σοβαρή δηλητηρίαση και σοβαρό πόνο. Ο ασθενής μπορεί να χάσει πλήρως ή εν μέρει την ικανότητά του να εργάζεται, η ψυχική κατάσταση και η κατάσταση του νευρικού συστήματος επιδεινώνονται.
- Βαρύ.Η ασθένεια καλύπτει περισσότερο από το 10-15% της επιφάνειας του δέρματος. Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, εάν η ψωρίαση καταλαμβάνει περισσότερο από το ένα τέταρτο της συνολικής περιοχής του σώματος, η πιθανότητα ηπατικής ή νεφρικής ανεπάρκειας αυξάνεται πολλές φορές. Η αντισταθμιζόμενη βλάβη στα εσωτερικά όργανα μπορεί να προκαλέσει το θάνατο των ψωριασικών ασθενών.
Για να εκτιμηθεί διεξοδικά η σοβαρότητα της ψωρίασης, χρησιμοποιείται μια ειδική κλίμακα που ονομάζεται PASI. Η κλίμακα λαμβάνει υπόψη:
- ποσοστό υγιούς και νοσούντος δέρματος.
- στάδιο παθολογίας;
- ανταπόκριση του ασθενούς στη φαρμακευτική θεραπεία;
- ατομική ανοχή στην ψωρίαση (ψυχική κατάσταση, επιπλοκές από το νευρικό σύστημα και ψυχή).
- αντικειμενικά δεδομένα εργαστηριακών δοκιμών στη δυναμική (για παράδειγμα, ο όγκος του ουρικού οξέος σε μια εξέταση αίματος).
Η διάγνωση λαμβάνει υπόψη όλα τα συμπτώματα που επηρεάζουν την κατάσταση ενός ατόμου με ψωρίαση. Η ένταση αντικατοπτρίζεται στο ιατρικό αρχείο:
- διεργασίες κνησμού του δέρματος.
- ερυθρότητα;
- πρήξιμο;
- υπεραιμία;
- πάχυνση του δέρματος;
- απολέπιση;
- ροή αίματος;
- οίδημα;
- λοιμώξεις;
- σύνδρομο πόνου.
Στην κλίμακα PASI, ο όγκος των δερματικών βλαβών περιγράφεται με αριθμούς, από 0 έως 72, όπου το 0 είναι η απουσία συμπτωμάτων του δέρματος και το 72 είναι η μέγιστη, μέγιστη δυνατή εξάπλωση της νόσου.
Προσοχή!Πρώτα απ 'όλα, είναι σημαντικό για τον ασθενή να γνωρίζει και να παρακολουθεί τα σημάδια επιδείνωσης. Εάν εμφανιστούν δυσμενή συμπτώματα, θα πρέπει να επισκεφθείτε αμέσως έναν δερματολόγο, επειδή η ψωρίαση δεν εισέρχεται πάντα στο ίδιο το στατικό στάδιο. Μια υποτροπή μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες.
Η θεραπεία της ψωρίασης εξαρτάται από το στάδιο
Για κάθε στάδιο της νόσου, έχει αναπτυχθεί το δικό του σύνολο θεραπευτικών μέτρων, οπότε το πρώτο πράγμα που κάνει ένας δερματολόγος είναι να καθορίσει εάν η ψωρίαση εξελίσσεται, σταθεροποιείται ή υποχωρεί.
Πώς αντιμετωπίζεται το προοδευτικό στάδιο
Κάθε πάσχων από ψωρίαση μαντεύει ότι η ύφεση τελειώνει με τα δικά του συναισθήματα. Εάν ο κνησμός επιδεινωθεί, το δέρμα φαίνεται χειρότερο και η ψωρίαση προφανώς εξαπλώνεται στην επιφάνεια του σώματος, πρέπει να ξεκινήσει η θεραπεία. Η θεραπεία για το προχωρημένο στάδιο έχει τις ακόλουθες δυνατότητες:
- Ο ασθενής ασχολείται με την πρόληψη περαιτέρω επιδείνωσης, ακολουθεί αυστηρά τη διατροφή, αποφεύγει την πρόκληση παθολογικής διαδικασίας (στρες, κάπνισμα, αλκοόλ).
- Για σοβαρό κνησμό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντιισταμινικά, ένα επιπλέον πλεονέκτημα αυτής της κατηγορίας φαρμάκων είναι η απομάκρυνση του πρηξίματος στην περιοχή των ψωριασικών πλακών.
- Ο δερματολόγος συνταγογραφεί ένα ευρύ φάσμα τοπικών θεραπειών για να θεραπεύσει, να μαλακώσει και να αραιώσει το δέρμα. Με απόφαση του γιατρού, επιλέγονται κρέμες, αλοιφές ή σπρέι. Τα σαπούνια πίσσας και οι συμπιέσεις στερεών λαδιών δίνουν θετική δυναμικήΜπορείτε επίσης να εφαρμόσετε κομπρέσες ή να εφαρμόσετε καλλυντικά με λάσπη Νεκράς Θάλασσας.
Το κύριο καθήκον σε αυτό το στάδιο είναι να σταματήσει η επιδείνωση προτού η ασθένεια εισέλθει σε παρατεταμένη υποτροπή. Σύμφωνα με τις ενδείξεις, ο γιατρός επιλέγει κορτικοστεροειδή σε ενέσεις ή με τη μορφή αλοιφών.
Προσοχή!Τα κορτικοστεροειδή πρέπει να χρησιμοποιούνται σε σύντομο και εντατικό μάθημα υπό την επίβλεψη δερματολόγου. Μπορείτε να κάνετε ενέσεις ή επιχρίσματα αντιισταμινικών αλοιφών.
Σταθερή και οπισθοθετική θεραπεία σταδίου
Οι περαιτέρω ενέργειες του δερματολόγου εξαρτώνται από την ανταπόκριση του οργανισμού στην επιλεγμένη θεραπεία. Είναι δυνατά τα ακόλουθα σενάρια:
- Το φάρμακο έχει θετικό αποτέλεσμα. Μέσα σε 1-2 εβδομάδες, η ψωρίαση περνά το στάσιμο στάδιο, υποχωρεί και εμφανίζεται ύφεση.
- Τα φάρμακα δεν έχουν καμία επίδραση. Εάν μετά από 2-4 εβδομάδες από τη στιγμή της συνταγογράφησης της πορείας των φαρμάκων, τα αποτελέσματα εξακολουθούν να μην είναι ορατά, αυτός είναι ένας λόγος για να αλλάξετε είτε τη λίστα των φαρμάκων είτε τον θεράποντα ιατρό.
- Το φάρμακο επιδεινώνεται. Τέτοιες δυναμικές είναι επίσης δυνατές, ειδικά εάν η δόση ή η συχνότητα χορήγησης δεν είναι αρκετή. Η υποτροπή καθυστερεί, οι ψωριασικές πλάκες καλύπτουν μια μεγάλη περιοχή του σώματος, το άτομο χρειάζεται νοσηλεία.
Σε ιατρικό ίδρυμα, χρησιμοποιείται πιο ισχυρή θεραπεία, για παράδειγμα, καθαρισμός αίματος υλικού. Με μια ευνοϊκή αντίδραση, η ψωρίαση εισέρχεται στο στάσιμο στάδιο, το οποίο μπορεί να διαρκέσει από αρκετές ημέρες έως αρκετούς μήνες.
Ενδιαφέρον!Πάνω από το 80% των ασθενών παρατηρούν την εποχιακή φύση των παροξύνσεων. Αυτό καθιστά την ασθένεια προβλέψιμη και σας επιτρέπει να προετοιμαστείτε για την έναρξη μιας υποτροπής.
Η λίστα των φαρμάκων για τα στάσιμα στάδια και τα οπισθοδρομικά στάδια είναι ακριβώς η ίδια, αλλά η δοσολογία και η συχνότητα χορήγησης είναι μικρότερες από εκείνες του σταδιακού σταδίου.
Διαγραφή 10-15 ετών
Ένας ικανός δερματολόγος αναθέτει στον εαυτό του το ακόλουθο καθήκον - να επιλέξει τέτοια φάρμακα και φυσιοθεραπευτικούς παράγοντες που θα προσφέρουν στους ψωριασικούς ασθενείς τη μεγαλύτερη δυνατή βελτίωση. Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο ασθενής πρέπει να προωθήσει τη θεραπεία με κάθε δυνατό τρόπο, να αποφύγει τις προκλήσεις και να πάρει φάρμακα με υπευθυνότητα. Εάν η συμμαχία μεταξύ του ασθενούς και του γιατρού έχει αναπτυχθεί επιτυχώς, τότε η διάρκεια της ύφεσης είναι απεριόριστη. Η σταθερή ευεξία μπορεί να διαρκέσει 15 χρόνια ή περισσότερο.